'Ster, wijs jij ons de weg? 

​

We waren op onze drie gezinsvriendelijke kerstvieringen met velen (in de vieringen samen met meer dan 500), waaronder zo’n 70 kinderen met hun ouders en grootouders. Elke viering werd opgeluisterd door het plaatselijke koor. Ook onze vormelingen waren actief betrokken. Zo hadden de vormelingen een ster gemaakt met daarop een mooie kerstwens. Heel vaak stond er te lezen: ‘ik wens je vrede’. De sterren mochten ze tijdens verhaal van de ‘kleine ster’  in de kerstboom naast de kerststal aanbrengen.

​

Heel sfeervol was het begin van elke viering. De kerk was grotendeels verduisterd, kinderen brachten kaarsen aan. Dit jaar stond de ster centraal. We beluisterden het verhaal van een kleine ster:

​

Er was eens een kleine ster
die helemaal geen zin meer had om te schijnen.

Ze was immers jaloers op alle sterren.

Die vertelden altijd over de prachtige dingen
die ze zagen op aarde.

Daarvan gingen ze zo hard stralen.
 “Maar ik, ik maak nooit iets mee,

treurde het sterretje,

ik ben maar een hele gewone kleine ster.

Niemand heeft mij nodig.

Waarom zou ik nog schijnen?”
De andere sterren probeerden haar te troosten

en moedigden haar aan:

 “Komaan, trek er op uit.

Hou je ogen goed open,

sta af en toe eens stil en

probeer in doodgewone dingen iets bijzonders te zien.”

​

De kleine ster geloofde er nog altijd niet echt in,

maar om haar vrienden een plezier te doen,

ging ze op pad en vloog ze tot helemaal op de aarde.

Eerst zag ze op een markt

hoe een paar kinderen met een kerstboom sleurden.

Soms glipte de boom uit hun handen

en proestten ze het uit.

Het sterretje lachte mee.

En tot haar eigen verwondering begon ze zachtjes te schijnen.

​

Erna zag ze op diezelfde markt een bedelaar zitten.

Op slag ging haar lichtje uit

en voelde ze zich somber worden.

Maar toen zag ze

dat een heleboel mensen de man vriendelijk toeknikten

en hem iets in zijn handen stopten.

 “O, er is toch nog goedheid in de wereld”

bedacht het sterretje,

en ze voelde een gloed van warmte door zich heen gaan.

Ze bleef een tijdje boven de bedelaar hangen

en straalde extra veel licht naar hem toe.

​

Toen vloog ze voorbij een ziekenhuis met de naam Aster.

Ze gluurde door een raam

en zag mensen in de weer met kerstkransen.

Achter een ander raam waren ze kerstliedjes aan het repeteren.

Zonder dat ze het door had zong ze mee :

 “Vrede op aarde aan a-a-alle mensen die van goede wille zijn….”

Ergens anders was een groepje bezig met koekjesdeeg,

er werden sterren uit gesneden.

 “Woooow,

dit zijn allemaal mensen die het moeilijk hebben,

en toch willen ze feest vieren

en geven wij, de sterren hen hoop.”
Ze had er tranen van in haar ogen,

en daardoor schitterde ze nog mooier en intenser.

​

En nu vloog het sterretje toevallig deze kerk in,

voelde ze hoe iemand haar vastnam en naar voren droeg.

Heel voorzichtig werd ze neergezet bij het beeld van een kindje.

Ze voelde zich enorm vredig en dankbaar worden.. en ze dacht:

Hier blijf ik eventjes. Alle mensen hier kijken naar mij.

Ik ben niets bijzonders en toch ben ik ook belangrijk.

Ik straal wat ik kan.

oh, wat ga ik straks veel te vertellen hebben aan mijn vrienden

daarboven in de hemel.”

​

​

Ieder kreeg een ster met daarop een kerstwens. Ook was er voor elk een kaartje met de wensen voor een sfeervolle en vredevolle kersttijd én voor een boeiend, inspirerend en gezond 2020.

​

Na de viering was er telkens een ontmoetingsmoment waarop we bij een jenevertje, een glaasje wijn of fruitsap elkaar een ‘zalig Kerst’ konden wensen.

​

​